sa nu radeti. sunt habarnista. m-am gandit ca vreau sa scriu, sa povestesc ce mi s-a intamplat la un moment dat, ce mi se intampla azi sau ce ma astept, sa se intample maine, povesti de viata, cu bune si cu rele, cu tradari (nu am gasit antonim pentru tradare), cu sex, sa ma bucur, sa ma descarc de furie, sa spun ca iubesc, ca urasc, ca am curaj, ca ma tem. asta mi-a adus aminte de versurile lui Adrian Paunescu “Totusi, iubirea”. parerea mea, doar ascultati, fara sa urmariti imaginile.
insa hotararea de a-mi face un blog am luat-o cand am divortat. va spun eu alta data cum a fost.
dar sa revenim, sunt habarnista. stiu cam ce as vrea sa scriu, stiu ca-mi place sa scriu si sa povestesc, stiu ca as vrea sa reusesc sa va conving pe cat mai multi sa ma vizitati, dar stiu ca in afara ce de ce voi face eu am nevoie de voi sa cititi, sa-mi spuneti daca fac bine ceea ce fac, sa-mi dati sfaturi sau sa ma criticati (mai putin :)).
cam asta stiu. cred ca e putin, foarte putin, dar vazand si facand.
va astept. eu am deschis usa. nu ramane decat sa intrati.